Αξιοκρατία.

 

Κάτω τα χέρια από τα εργαστήρια

της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης!

Ο καθένας στον τομέα του!

Οι πρακτικοί ΔΕ με τα εργαστήρια

και οι θεωρητικοί ΠΕ με την θεωρία!

Όχι άλλη καταστροφή της
Τεχνικής Εκπαίδευσης!

Ο Χάρης Τζωρτζάκης με την ευκαιρία δοθείσης σχετικά με το κατάπτυστο νομοσχέδιο υποβιβασμού των πτυχίων τους σε ΔΕ (Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης) μιλάει στο απόσπασμα που βάζω για το αυτονόητο:
"Και καλώς βέβαια διδάσκει, δεν υπάρχει άλλος να διδάξει. Θέλω να πω, ποιος θα διδάξει θέατρο αν δεν διδάξουν οι ίδιοι οι ηθοποιοί και οι σκηνοθέτες."

Αν βέβαια για τον καλλιτεχνικό χώρο αυτό είναι αυτονόητο γιατί δεν είναι ΚΑΙ για τον τεχνικό χώρο; Ποιος απόφοιτος ΠΕ είτε της ΑΣΠΑΙΤΕ, είτε των πρώην ΤΕΙ, είτε του Πολυτεχνείου, είτε οποιασδήποτε σχολής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, κατά την αποφοίτηση του έχει πιάσει στα χέρια του υδραυλική τσιμπίδα ή συσκευή οξυγόνου και ασετιλίνης ή ηλεκτρολογική ατσαλίνα ή όργανα ψυκτικού ή καλάι πλακέτας ή ηλεκτροσυγκόλληση ή μυστρί και μπορεί να διδάξει με ασφάλεια, κατάρτιση και εμπειρία τεχνικά επαγγέλματα στα εργαστήρια; Κανείς.

Αυτό απαιτεί τεράστια πολυετή επαγγελματική εμπειρία όπου οι ΠΕ δεν μπορούν αποκτήσουν. Αυτό που ξέρουν καλά εφόσον έχουν αποφοιτήσει από την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι να διδάξουν θεωρεία στα τεχνικά επαγγέλματα και να είναι οι βοηθοί των εργαστηριακών εκπαιδευτών ΔΕ01-02 στα εργαστηριακά τεχνικά μαθήματα! Δηλαδή όχι εμείς να είμαστε οι βοηθοί όπως μας έχει το υπουργείο αλλά το αντίθετο!

Βέβαια ως κάτοχοι οι ΠΕ παιδαγωγικής επάρκειας είναι οι πλέον κατάλληλοι να βγάζουν το οργανόγραμμα και το πλάνο μαθήματος, αφού κατά την προσωπική μου άποψη, ο ΠΕ μαζί με τον ΔΕ (που θα πρέπει να είναι απόφοιτος Τεχνικού Λυκείου ειδικότητας και 5ετούς τουλάχιστον επαγγελματικής εμπειρίας εννοείται πάνω στην συγκεκριμένη ειδικότητα και μετά την αποφοίτηση του, ενώ ο ΤΕ θα πρέπει να καταργηθεί εντελώς ή να έχει κι αυτός την ίδια 5ετή επαγγελματική εμπειρία στην ειδικότητα) θα πρέπει να κάνουν μαζί το θεωρητικό και το πρακτικό κομμάτι ενός μαθήματος και ο ένας να συμπληρώνει τον άλλο σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο, χωρίς να καπελώνει κανένας κανέναν: στο θεωρητικό/παιδαγωγικό/οργανωτικό επίπεδο θα είναι επικεφαλής ο ΠΕ ενώ στο καθαρά πρακτικό/εργαστηριακό/ασκήσεων επίπεδο θα είναι επικεφαλής ο ΔΕ. Τόσο απλά.

Αυτά βέβαια σε μία αξιοκρατική εκπαιδευτική λειτουργία και διαδικασία που οι ΠΕ δεν θα διοικούν όλη την δημόσια διοίκηση επειδή έχουν ένα χαρτί 4ετους φοίτησης και δεν θα θεωρούν εαυτούς θεούς και όλους τους άλλους κατώτερους και υποδεέστερους.