ΦΩΤΟρεπορτάζ από την Απεργία (ο τρισκατάρατος να την κάνει) της ΑΔΕΔΥ στις 21-5-2024.

 
...και μετά αναρωτιό"μαστε" γιατί ο κόσμος δεν συμμετέχει...

Αρχικά να πω πως ήθελα να συμμετέχω σε απεργία διότι είχαν περάσει κοντά στα δύο χρόνια που συμμετείχα τελευταία φορά κι έλεγα να το κάνω ως δώρο στον εαυτό μου (ως απόλυτη ανάγκη συμμετοχής για όλα αυτά που συμβαίνουν) σαν μία τελευταία τριλογία κινητοποιήσεων (11 Μάη αντιφασιστική πορεία, 15 Μάη αντισιωνιστική πορεία, 21 Μάη απεργία) πριν αποσυρθώ για ενδοσκόπηση, επαναπροσδιορισμό και μνημολόγιο τιμής. Τουλάχιστον για το υπόλοιπο 2024.

Περίμενα πως θα είχε λίγο κόσμο, ως μία αίσθηση λόγω της αρκετά πετυχημένης απεργίας τον Φλεβάρη στις 28 από όσο είχα διαβάσει. Αλλά εδώ μιλάμε για φιάσκο ολκής. Ίσως η χειρότερη απεργία όπου έχω συμμετάσχει -από όλες τις απόψεις.

Διαβάζοντας από την Δευτέρα τα ΜΜΕ που είναι πιο κοντά στη βάση (τουλάχιστον στα λόγια) μόλις την Δευτέρα 12 το μεσημέρι έβγαλε ανακοίνωση η ΟΛΜΕ πχ (η ΔΟΕ αργότερα) για συμμετοχή στην απεργία! Ούτε διαδικτυακά δεν είχαν κάνει τίποτα πόσο μάλλον δια ζώσης που κανονικά πρέπει να προπαγανδίζονται οι απεργίες στους χώρους δουλειάς κτλ...

Ήρθαν οι συνδικαλισταράδες (και βουλευτάδες της αντιπολίτευσης) άνοιξαν τα πανό έβγαλαν φωτογραφίες και λόγους του λεπτού στα κανάλια και φύγαμε! Και μιλάμε για όλους τους συνδικαλισταράδες επαγγελματίες (εντός και εκτός εισαγωγικών) από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά έως τον ΣΥΡΙΖΑ και την Νέα Αριστερά με όλους τους ενδιάμεσους. Εντάξει όταν είσαι εκλεγμένος συνδικαλΗστής δεν έχεις πρόβλημα με χάσιμο χρημάτων αφού δικαιολογείσαι να λείπεις από την τάξη πχ ως εκπρόσωπος των εργαζομένων (μην χέσω).
Σε αντίθεση με εμένα που έχασα και χθες και την Τετάρτη στις 15 του μήνα το μεροκάματο.

Και γράφω αυτά τα λόγια για τους συνδικαλισταράδες επαγγελματίες (εντός και εκτός εισαγωγικών) επειδή έπρεπε να πάθω για να καταλάβω πως, όταν δεν είσαι μέλος του κομματικού σωλήνα ή δεν ματώσεις δίπλα τους στις κινητοποιήσεις τους, δεν πρόκειται κανείς να σου συμπαρασταθεί στα δίκαια σου αιτήματα. Τα email και τα site τους τα έχουν μόνο για προπαγάνδα και όχι για επαφή και διάλογο με την βάση που υποτίθεται εκπροσωπούν.

Άστα αγαπητέ αναγνώστη (μια παλιά μου έκφραση στα ημερολόγια μου από 15-16 χρονώ παιδί, όπου αναφερόμουν στον άνθρωπο αναγνώστη είτε αρσενικού είτε θηλυκού γένους) δεν υπάρχει ελπίδα. Οι απεργίες καίγονται ψυχρά και κυνικά λόγω ανικανότητας για κάτι μαζικότερο από τους  συνδικαλισταράδες επαγγελματίες (εντός και εκτός εισαγωγικών): προτιμότερο να κάνεις ένα τριήμερο απεργίας προπαγανδισμένο και να παραλύσει τα πάντα (απεργιακή επιτροπή, απεργιακό ταμείο, κτλ) παρά τρεις μονοήμερες για τα μάτια του κόσμου και να δείξουμε πως κάτι κάνουμε και να δικαιολογήσουμε την (αν)ύπαρξη μας με την ετυμολογία και την μετάθεση των ευθυνών του τύπου: "εμείς στο δρόμο είμαστε, απλά εσείς δεν ακολουθάτε" ...

Και ήρθε κι ένας συνδικαλισταράς (της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, κάνοντας μου και αιχμή τυχαία πως οι τις ΛΑΡΚΟ απεργοί ρε παιδί μου δεν είχαν σημαία της Παλαιστίνης μαζί τους σε αντίθεση με εμένα στο πλακάτ...) να μάθει που ανήκω στους μεν (το ΠΑΜΕ είχε προσυγκέντρωση, για φωτογραφίες και βίντεο και μόνο, μπροστά από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους) ή στους δεν (η εξωκοινοβουλευτική είχε προσυγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος);
Αλλά πήρε την πληρωμένη μου απάντηση: "εγώ είμαι με όλους αρκεί να είναι στον δρόμο".

*Εντάξει δεν είμαι αιθεροβάμων και ξέρω πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να πετύχει μία Απεργία σήμερα με τις τωρινές συνθήκες. Εδώ μια απλά κινητοποίηση προσπαθείς και πάλι είναι τρομερά επίπονο, κοπιαστικό και αμφίβολης επιτυχίας η εξέλιξη της -πόσο μία 24ωρη απεργία.
Αλλά χθες πραγματικά ένιωσα πολύ έντονα πως ΌΛΟΙ αυτοί που ήταν κάτω στο δρόμο μας κοροϊδεύουν κανονικά.