Εργατικά Ατυχήματα/Δυστυχήματα ή Εργοδοτικές/Κρατικές Δολοφονίες;

πηγή φωτογραφίας

Από καιρό σκεφτόμασταν να κάνουμε μία ανάρτηση σχετική με τα εργοδοτικά/κρατικά εγκλήματα που βαφτίζονται "εργατικά δυστυχήματα/ατυχήματα" και που πάντα φταίει ο εργαζόμενος επειδή πολύ απλά... δεν πρόσεχε την ώρα της εργασίας του.

Αν πούμε πως η ανεργία και η αεργία είναι -ειδικά στις μέρες μας- ο νούμερο ένας παράγοντας διάλυσης του κοινωνικού ιστού και της όποιας εργασιακής/εργατικής ειρήνης -άσχετο που ΔΕΝ βλέπουμε την πολεμική της στους δρόμους ακόμα, τα "εργατικά δυστυχήματα/ατυχήματα" είναι αυτά που πραγματικά είναι η κόκκινη γραμμή για το εργατικό κίνημα. Δυστυχώς βέβαια ΔΕΝ υπάρχει σήμερα αυτό το εργατικό κίνημα που θα έβαζε φραγμό στις εργοδοτικές/κρατικές δολοφονίες και έτσι το αίμα τρέχει άφθονο, στους δρόμους, στα ναυπηγία, στις οικοδομές, στα ξενοδοχεία, στους εργασιακούς χώρους γενικότερα όποιοι κι αν είναι αυτοί.

Θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε σε στατιστικές και σε νούμερα, αλλά, προτιμήσαμε αυτό το μίνι αφιέρωμα μας να είναι ένας μικρός φόρος τιμής στους πεσόντες του μεροκάματου, μέσα από τις τραγικές ειδήσεις που τους αναφέρουν. Έτσι στην συνέχεια θα έχουμε τους συνδέσμους από την τρέχουσα επικαιρότητα που θα αναφέρουν κάποια από τα χιλιάδες "εργατικά δυστυχήματα/ατυχήματα" τις τελευταίες δεκαετίες.

Και έτσι συνεχίζουμε να βλέπουμε μία διαλυμένη κοινωνία να μη μπορεί να σταθεί στα πόδια της και να βρει τον βηματισμό της: ούτε τα "εργατικά δυστυχήματα/ατυχήματα", ούτε η ανεργία/αεργία, ούτε τα μνημόνια, ούτε οι αυτοκτονίες, ούτε η μετανάστευση, ούτε ο φασισμός/ναζισμός, ούτε οι συντάξεις, ούτε η διάλυση υγείας/παιδείας, ούτε πολλά ακόμα "ούτε" την έκαναν να ενωθεί πίσω από ένα στοιχειώδες ταξικό/εργατικό/λαϊκό πρόταγμα αφήνοντας την κομματοκρατία, τον εθνικισμό, τον ψευτοπατριωτισμό και ότι άλλο μπορεί να χωρίζει τους ανθρώπους του αγώνα, των κινημάτων, της δημοκρατίας και της προόδου να ενωθούν βρε αδερφέ για να πολεμήσουν το Θηρίο. Και όταν λέμε Θηρίο εννοούμε αυτό του φασισμού/ναζισμού, των ολιγαρχών ντόπιων και ξένων, του αστικού κράτους και της αστικής "δικαιοσύνης", του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού.

Ένας μικρός Φόρος Τιμής το λοιπόν στους πεσόντες του μεροκάματου: ανεξαρτήτως ηλικίας, χρώματος, φυλής, φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Ένα ύστατο χαίρε στους σημερινούς πεσόντες της εργατικής τάξης για να έχουμε όλοι και όλες εμείς αύριο εργατικά δικαιώματα και μέτρα προφύλαξης στους εργασιακούς μας χώρους.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

• Επιτροπή Αγώνα Διανομέων Θεσσαλονίκης: Τους τελευταίους 13 μήνες, από τον Μάρτιο του 2017, πέντε ντελιβεράδες έχουν χάσει τη ζωή τους εν ώρα εργασίας
• εκπομπή στην ΕΡΤ3 Αντιδραστήριο: ΟΙ ΔΙΑΝΟΜΕΙΣ ΦΑΓΗΤΟΥ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΙ
• ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ EVEREST Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ «ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ» | ΛΑΝΤΖΑ
• ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΤΑ ΑΤΤΙΚΗΣ: ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΝΕΚΡΟΣ ΕΝ ΩΡΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ. ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!
• σχετικά από το blog ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
• σχετικά από την ιστοσελίδα KOMMON
• σχετικά από την ιστοσελίδα ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ
• σχετικά από την ιστοσελίδα ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ
• σχετικά από την ιστοσελίδα INFO-WAR
• σχετικά από την ιστοσελίδα aftodioikisi.gr
• από την εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
• από την εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

τελευταία ενημέρωση 14-11-2018

Αυτοκτονία, ένα βουβό ουρλιαχτό. ~ Suicide, a silent screaming.

... η μια στιγμιαία αστραπή στο σκοτάδι,

πάνω από μία αφιλόξενη σκοτεινή άγρια θάλασσα -ή έρημο.

πηγή φωτογραφίας

Σαν την παραπάνω αστραπή φεύγουν κάποιες ζωές σήμερα στην αποικία. Αποικία χρέους, ζωών, κοινωνιών, πόλεων, ψυχών. Μέσα σε αυτές τις ζωές είναι και κάποιοι συνάνθρωποι μας που είπαν να φύγουν με το κεφάλι ψηλά. Ή άλλοι γιατί κουράστηκαν. Ή άλλοι γιατί λιγοψύχησαν. Δεν θα τους κρίνουμε. Nα τους καταλάβουμε. Να νοιαστούμε για τα αίτια και όχι για τα συμπτώματα. Όλοι μας.

Ένα άρθρο ήταν η αφορμή για αυτή την ανάρτηση που θα διαβάσετε παρακάτω. Αν και η επικαιρότητα πέρναγε "στα ψιλά" κάθε τόσο και από μία "αναχώρηση", τόσο πολύ πριν κάποιους μήνες που την διαβάζαμε καθημερινά, ώστε να αγανακτήσουμε για τα αίτια φυσικά που τις γεννούσαν. Τι να το κάνεις; Η αγανάκτηση, ο θυμός και η οργή αν δεν βρει διέξοδο στην πράξη μαζικά γίνεται βρόγχος.

Να βοηθάμε ανθρώπους που ζορίζονται και έχουν ανάγκη ψυχολογικής υποστήριξης. Μία βόλτα για παρέα με ειλικρινή διάλογο -ή και με σιωπηλό βηματισμό- και μια παρέα για έναν καφέ ανακουφίζει προσωρινά την κατάθλιψη. Μην μένουμε απαθείς και κλειδαμπαρονόμαστε στον δικό μας μικρόκοσμο και στα δικά μας προβλήματα. Το μοίρασμα στα μικρά και ταπεινά δίνει διέξοδο.

~/|\~

ΠΗΓΗ: www.mixanitouxronou.gr

Τουλάχιστον 2.989 αυτοκτονίες σημειώθηκαν μέσα σε πέντε χρόνια στην Ελλάδα.

Με αφορμή την 10η Σεπτεμβρίου, που έχει καθιερωθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τη Διεθνή Ένωση για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας και τη διεθνή επιστημονική κοινότητα ως η Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, έρχονται στο φως στοιχεία που δείχνουν ποιες κοινωνικές ομάδες είναι περισσότερο ευάλωτες και που εντοπίζονται τα περισσότερα κρούσματα.

αν ~ if

Ούτε εννιά μέρες ΔΕΝ κράτησε τότε. Για γέλια και για κλάματα.

…και άΝ και ΑΝ και αν…   

to never neverLand

11-2-2018

Και μείναμε άΝεργοι εγώ, εσύ, εμείς, αυτοί

ή ακόμα “χειρότερα” κΑκοΠΛήΡΩμέν(Τ)ΟΙ

ΑΝασφάλιστοι, ΑΝαπληρωτές, ΑΝαποτελεσματικοί

ελαστικά εργαζόμενοι, 4ωρίτες, ανΑΠΛήΡΩμαΤικΟί

Κι αυτός ο “+άδελφος” να κάθεται εκεί

και να κωφεύει, να βλέπει, να μη μιλά

την ΑΝάγκη που έγινε θηλιά

ρόγχος, μας σφίγγει και μας πνίγει

Και οι εθνικοί μας “ΘΑ” (στα μούτρα τους)

όλο και έρχονται, όλο και φεύγουν

μα τα σημάδια τους πάνω στα σχολειά

όλο και πιο βαθιά-ΑΝεξίτηλα να αφήνουν

Αμ ο άλλος που ήρθε για να μείνει

αυτός ο “Φ” με τα “πατριωτικά” του αμπέχονα

εξαιτίας της απολιτίκ μας (διασ)τροφής

που συνεχίζεται δυστυχώς· εκτός κι ΑΝ...

Αλλά που είσαι: κουράστηκαν τα “αν”

τα “μη”, τα “ίσως”, τα “μπορεί”, τα...

Και πιάστηκαν όλα χέρι-χέρι

και χόρεψΑΝ του Ζαλόγγου το χορό

Κι εσύ κι εγώ κι αυτοί κι εμείς

ΑΝτάμα να χορεύουμε σε χώρο προσωπικό

μακριά (από) τα δικαιώματα της Πόλις

και όλο πιο κοντά σ’ “αυτά” της idiotευσης

Ως πότε;
Ως τότε.
.-

πηγή κειμένου

ego VS eco ~ me OR we

egoVSeco /|\ meORwe

EGO vs ECO
primary school VS education (from -team- playing)
high school VS education (from grandparents & youth)
university VS education (from act-ion & theory)
systemic educational system VS knowledge (from everyplace)
information VS knowledge (from everywhere)
books & media VS knowledge (from everything)
private VS citizen
atom VS society
isolation VS participation
individualism VS syndicalism
speciesism VS ecology
racism VS colors
sexism VS love
nazism VS beauty
fascism VS (direct) democracy
capitalism VS anarchism
imperialism VS communism
globalization VS diversity
borders VS nature
me VS we

Πίνακες αδιόριστων ΤΕ01 και ΔΕ01. #seaeede #texts

Πίνακες αδιόριστων ΤΕ01 και ΔΕ01.   18/11/2017

σε μια προσπάθεια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για “ευήκοα ώτα”

Σε μια εποχή παρατεταμένης οικονομικής κρίσης από το 2010 και πολύ περισσότερο κοινωνικο-πολιτικο-πολιτισμικής ανομβρίας από το 1949(!) και μετά -εκεί τοποθετούμε εμείς την αρχή μιας νέας περιόδου σκοταδισμού της Ελλάδας, που παρά τις επιφανειακές εκλάμψεις “ανάτασης” πχ την περίοδο 1981-1983 ή τις εξεγέρσεις και ανυπακοής μιας χούφτας Ελλήνων όλα αυτά τα χρόνια, στην ουσία, δεν έμεινε «τίποτα» από αυτές για τους πολλούς, κακά τα ψέματα· απλά μόνο οι επετειακού χαρακτήρα εκδηλώσεις.

Σε μια εποχή τεράστιας ανεργίας και αεργίας των νέων -και οι ελαστικά εργαζόμενοι των 250-350 ευρώ ή οι τετραωρίτες εν μέρει «άνεργοι» είναι.