... η μια στιγμιαία αστραπή στο σκοτάδι,
πάνω από μία αφιλόξενη σκοτεινή άγρια θάλασσα -ή έρημο.
Σαν την παραπάνω αστραπή φεύγουν κάποιες ζωές σήμερα στην αποικία. Αποικία χρέους, ζωών, κοινωνιών, πόλεων, ψυχών. Μέσα σε αυτές τις ζωές είναι και κάποιοι συνάνθρωποι μας που είπαν να φύγουν με το κεφάλι ψηλά. Ή άλλοι γιατί κουράστηκαν. Ή άλλοι γιατί λιγοψύχησαν. Δεν θα τους κρίνουμε. Nα τους καταλάβουμε. Να νοιαστούμε για τα αίτια και όχι για τα συμπτώματα. Όλοι μας.
Ένα άρθρο ήταν η αφορμή για αυτή την ανάρτηση που θα διαβάσετε παρακάτω. Αν και η επικαιρότητα πέρναγε "στα ψιλά" κάθε τόσο και από μία "αναχώρηση", τόσο πολύ πριν κάποιους μήνες που την διαβάζαμε καθημερινά, ώστε να αγανακτήσουμε για τα αίτια φυσικά που τις γεννούσαν. Τι να το κάνεις; Η αγανάκτηση, ο θυμός και η οργή αν δεν βρει διέξοδο στην πράξη μαζικά γίνεται βρόγχος.
Να βοηθάμε ανθρώπους που ζορίζονται και έχουν ανάγκη ψυχολογικής υποστήριξης. Μία βόλτα για παρέα με ειλικρινή διάλογο -ή και με σιωπηλό βηματισμό- και μια παρέα για έναν καφέ ανακουφίζει προσωρινά την κατάθλιψη. Μην μένουμε απαθείς και κλειδαμπαρονόμαστε στον δικό μας μικρόκοσμο και στα δικά μας προβλήματα. Το μοίρασμα στα μικρά και ταπεινά δίνει διέξοδο.
~/|\~
ΠΗΓΗ: www.mixanitouxronou.gr
Τουλάχιστον 2.989 αυτοκτονίες σημειώθηκαν μέσα σε πέντε χρόνια στην Ελλάδα.
Με αφορμή την 10η Σεπτεμβρίου, που έχει καθιερωθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τη Διεθνή Ένωση για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας και τη διεθνή επιστημονική κοινότητα ως η Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, έρχονται στο φως στοιχεία που δείχνουν ποιες κοινωνικές ομάδες είναι περισσότερο ευάλωτες και που εντοπίζονται τα περισσότερα κρούσματα.
